Sevdiğim adamın
gözleri vardı,
İçinde apayrı bir
dünya kurduğum
Bir de gülüşü,
güneşim...
Ne zaman o dudakları
yukarı kıvrılsa
Doğardı bir gün
yine geceme
Bir sarılışı
vardı, aman tanrım!
Sanki cennetin en
özel köşesindeymişçesine
Bir huzur
Bir adam vardı,
giden
Arkasından sadece
bakakaldığım
Gitmemesi için her
şeyi feda edebileceğim
Gitti...
Ve ardından
tonlarca yük bıraktı
Bavulunu aldı, ama
aşkı kaldı
Kokumun sindiği
kıyafetleri tıkıp, gitti
Şimdi kokum, bana
yabancı
Ama onun kokusu
Ahh!
Ne zaman duysam
gözlerimin dolmasına sebep olan o kokusu
Cümleleri yarım
bırakıyorum azizim
Bizim gibi,
geleceğim gibi
Yarıda kesiyorum
Kestiğim cümleler
bir hançermişçesine batıyor
Batsın be azizim
Şimdi gelse
Gelmiyor
Gelmeyecek...
Alışmak nedir
azizim?
O adamın yokluğunu
alışılmaz ki
O kokken
Duygusuzum
Sessizim
Hissizim
Kelimelerim kağıtla
konuşuyor sadece
Yokluğunu yazıyor
Ama alışılmıyor
O adam
Ahh, o adam...
-Ayşenur Akan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder