NEFESİM KESİLİYOR

Nefesim kesiliyor

Alamıyorum !

Nefes alamıyorum

Gözlerimin dolmasına sebep olan ne varsa

Elime alıp, denize atıyorum

Kayıp giderken gözlerimin önünden

Akıp giderken gözlerimden

Yere seriliyorum

Kapanıyor

Açamıyorum

Kaldıramıyorum

İçimde yaşananları, içim kaldıramıyor

Güvendiğim tek insanın

Tek insanın

-İnsanlara güvenilmez-

Yerle bir etmesi

Paramparça

Darmaduman

Etmesi

Ve bunu hala

İnatla

Görememesi...

Ayağa kalkıyorum

Kendime gelmiş

Her şeyin farkında

Denize doğru

Derin bir nefes alarak

Evet

Nefes

Bırakıyorum kendimi

İçimdekilerin yanında yerimi alıyorum

Affet anne

Ölüyorum...

O MAVİ

Bir tutam gökyüzünden

Bir tutam denizlerden

Alınmış

Alınmış da üstüne serpilmiş

Düşüncelerine,

Kalbine,

Güzelliğine

Mavi.

Gri saçlarını kulağının arkasına atıp,

Boynuna şalını dolayıp,

Gökyüzüyle yeryüzünün buluştuğu yere uzanmış

Mavi.

Bir gülüşüyle içleri ısıtan,

Donduran bir bakışıyla

Uzanmış

Mavi.

Yer çekimine meydan okuyamamış

Okuyamamış da

Saçlarına düşüvermiş

Düşüvermiş gözlerine

Yıldızlar.

Saçlarına

O kısa, o kulağının arkasında, o gri

Yıldızlar düşüvermiş.

Siyah bir kadının,

Simsiyah...

Mavi bir kadına sözleridir bunlar.

ÖLÜ RUHLAR SEVİLMEZMİŞ

Hiç sevilmemiş bir kadın olarak

Sevgiyi anlatmaya çalışıyorum

İnsanlara, insanlarımıza

Hiç sevilmemiş bir kadın...

Sevildiğini zannederdi

Bundan tam altı yıl önce

Seviliyorum ben.

Bir yıl önce anladı

Hiç sevilmemiş oysa ki.

Dokunuşların, bakışların, sözlerin...

Hiç sevilmemiş oysa ki

Bir yıl önce anladı.

Bir adam çıktı karşısına

Hiç beklemediği, insanları sevmediği bir döneminde

Bir adam çıktı karşısına

Sevdi.

İnsanları sevmeyen kadın, o adamı sevdi

Adam ?

Ah, hadi

Sevdiğini düşünmediniz değil mi ?

Kadın yine yine yine öldü.

Dirilteceğini sandığı adam

Ölü bir kadını

Tekrar

Tekrar

Öldürdü.

Ölü ruhlar sevilmezmiş...

RÜZGAR

Arka fonda Nurettin Rençber çalarken

Aklımda yine

Sadece

Sen varsın...

Bugün, en sevdiğin kitabı aldım

Başlayamadım...

Sayfalarda yüzünü görmek

Deliyorum !

Porsuk'un kenarına oturmuş gökyüzünü izlerken

Gökyüzünü izlerken Porsuk kenarında

Bir rüzgar alıyor başını, gidiyor.

Saçlarım uçuşurken, saçların gözlerimde...

Başını dizime yaslamış, gözlerini kapamış...

Okşuyorum...

Bir anne şefkatiyle

Ellerim, saçlarında...

Bir rüzgar alıyor başını, gidiyor.

Götürüyor

Seni

Ellerimin arasından

Alıp...

SEN GELİYORSUN

Kuytu bir sokağın kaldırımında
Ellerim dizlerime sarılmış
Gözlerim buğulu
Karşıdan gelenleri izliyorum
Kimisi mutlu
Kimisi sinirden dört köşe
Kimisi loto oynayıp tutturamamış
Kimisi elleri ceplerinde, arkasına bağlı,
Başını ovuyor

Ben
Ellerim dizlerime sarılmış
Gözlerim buğulu
Sanki vurulmuşum
Ölmemişim
Ellerini gezdirirdin
Ellerimde, yüzümde, göğsümde
Ellerini
O narin ellerini
Gözlerimde

Karşıdan geliyorlar
Elleri, ellerinde
Çocuk hafif uzun, kalıplı
Kızın minik elleri, ellerinde
Kaybolmuş
Minik
Saçları uzun, belinde, biraz da dalgalı
Uçuşuyor
Elleri, ellerinde
Bir eliyle kulağının arkasına atıyor
Uzun, dalgalı, belinde
Bakıyor, gülümsüyor
Gözleri, gözlerimde

Sen geliyorsun
Kolun, omzuma değiyor
Sen geliyorsun
Kokun, burnuma değiyor
Bende bir gülümseyiş
Ama nasıl bir gülümseyiş
Bayram bayram !
Sen geliyorsun.

-Ayşenur Akan.

SİREN SESLERİ

İçimde yangınlar yanıyor

Yanıyor içimde yangınlar

Siren sesleri

Susmuyor siren sesleri

Ölüyor

Kapısını üstüne kilitlediğim,

İçime hapsettiğim,

Her gece yatmadan önce üstüne titrediğim

Cayır cayır

Ölüyor

Ambulanslar, polisler, itfaiyeler...

Her tarafım siren sesi

Karmaşa her tarafım.

Kurtulamıyor...

Kalbim, sorguya çekiliyor

-Sen mi öldürdün ?-

Müebbet ettiğim insandan dolayı,

Bir müebbet de ben yiyorum

-Ben öldürdüm !-

Sökülüp atılıyor hücrenin en tenha köşesine

Bir bıçakla

Oyularak

Atılıyor sökülüp

Hala

Hala nefes almaya çalışıyorum

Küçük camdan bir ışık yansıyor suratımın sol yanına

Umut !

Nefes alıyorum !

O olmadan

O hücrenin tenhalığındayken

İçimdeki yanıp kül olmuşken

Tekrardan

Yıllar sonra

Nefes alıyorum !

Umut !

Beni yitirme diyor

Yitirme beni

Umut !

-Ayşenur Akan.

SON HÜZÜN

Kepenkleri indirilmiş bir dükkanın

O gün kar edememiş hüznü var üzerimde

Bir şehirden ayrılış

Sevdiğin bir şehirden,

Bir insandan ayrılış

Yaşama doyamadan

Ölen bir insanın hüznü var üzerimde

Bir hayvanın,

Bir ağacın, bir çiçeğin...

Koridor kenarında oturulmuş bir trenin

Koridor kenarına oturmuş bir insanın

Sonsuzluğa inandığı halde, son bulmuş enerjisinin

Son hüznü gibi

Bir hüzün var üzerimde...

Dağları aşıyor, hızla geçilen ağaçları sayıyor,

Hava hafiften kararıyor,

Güneş batıyor,

Hatta gökyüzünde bir ay beliriyor

Ve bunları izlemekten hiçbir zevk almıyor

Bir şehirden ayrılış

Sevdiğin bir şehirden,

Bir insandan ayrılış

Hüzün var üzerimde

-Ayşenur Akan.